Rozwój technologii w budownictwie umożliwia inwestorowi wybór najbardziej odpowiedniej metody wznoszenia domu. Oparte na drewnie szkieletowe konstrukcje, mimo rosnącej popularności, nadal kojarzą się raczej z domkami letniskowymi, niż z tradycyjną zabudową jednorodzinną. Wynika to głównie z braku wiedzy inwestorów na temat różnych możliwości budowy domu w technologi szkieletowej.

Metoda metodzie nierówna

Technologię szkieletową, w zależności od sposobu budowy, można podzielić na kilka metod, z których najbardziej popularne są: skandynawska, kanadyjska i niemiecka. Pomimo funkcjonującego podziału, „szkieletówka” wielu osobom kojarzy się tylko z domami kanadyjskimi, które jako pierwsze dotarły do Polski.

Najważniejsze, aby przełamać ten stereotyp. Szkieletowe rozwiązania są zróżnicowane. Poza techniką wznoszenia, charakteryzują się odmiennymi parametrami użytkowymi.   Jeśli nie liczyć fundamentu, montaż i wykończenie domów szkieletowych odbywa się na sucho, więc można to uznać za cechę wspólną. Dzięki temu problemy z pozostałościami po betonowaniu oraz składowaniu wapna, cementu i piasku automatycznie znikają. Dodatkowo, teren po budowie można z łatwością uprzątnąć. 

Spośród dostępnych na rynku technologii, pochodząca ze Skandynawii metoda modułowa zasługuje na największe uznanie. Przy pomocy tej techniki wykonuje się z powodzeniem nie tylko domy jednorodzinne czy szeregowe, ale także wielokondygnacyjne budynki mieszkalne wielorodzinne, użyteczności publicznej, szkoły, przedszkola, kościoły, a nawet ogromne sale kinowo-koncertowe. 

Do wznoszenia tego typu budynków wykorzystuje się specjalne, przygotowane wcześniej w fabryce, gotowe moduły. Długowieczność takich budynków może wynieść nawet 300 lat, głównie ze względu na najwyższej jakości drewno importowane ze Skandynawii oraz unikatowy system wentylacji ścian 

Metoda kanadyjska natomiast opiera się na przygotowaniu na placu budowy szkieletu drewnianego i stopniowym obudowywaniu go kolejnymi warstwami – ocieplającymi, konstrukcyjnymi czy wykończeniowymi. „Kanadyjczyki”, ze względu na najniższe parametry jakościowe i użytkowe, zalicza się do najsłabszych rozwiązań w klasie domów szkieletowych. Istotne znaczenie mają warunki, w jakich powstaje taki dom, gdyż drewno, wełna i inne materiały narażone są na szkodliwe działanie czynników atmosferycznych. Z kolei oparta na niemieckich rozwiązaniach technologia ciężkiego, drewnianego szkieletu prefabrykowanego jest zbliżona do metody skandynawskiej. Charakteryzuje się dobrymi parametrami, lecz - niestety - budynki tego typu w całości wykonywane są w specjalnym „termosie”, stąd okres ich użytkowania jest krótszy i wynosi najwyżej 50-60 lat

 Solidna drewniana konstrukcja

Szkielet drewniany to specyficzna konstrukcja, która wymaga użycia wysokiej klasy materiałów. Drewno, jako surowiec naturalny, ma wyjątkowe cechy ekologiczne: jest zdrowe, dzięki czemu stwarza niepowtarzalny mikroklimat. Po poddaniu właściwej obróbce staje się bardziej wytrzymałe i elastyczne. Wciąż pozostaje materiałem nowoczesnym, głównie ze względu na wydłużony proces starzenia. Do dziś w wielu regionach świata zachowuje pozycję podstawowego materiału budowlanego. Systemy szkieletowe oparte na drewnie można dostosować do wymagań inwestorów, zarówno pod względem estetyki, jak i możliwości kształtowania bryły i elewacji obiektu, co pozwala na realizację ciekawych projektów. Poza zaletami w postaci krótkiego czasu montażu, są znane z rozwiązań energooszczędnych. Zanim jednak inwestor zdecyduje się na realizację projektu w technologii szkieletowej, powinien poznać jej wszystkie możliwości. Dzięki temu wybierze metodę najbardziej odpowiadającą potrzebom konkretnej inwestycji.

Rynek Budowlany PL